تأثیر نگرش وحدت وجودی مآبانۀ مولانا جلال الدین بلخی در آثار یونس امره

یونس­ امره (720-638 ه.ق)، شاعر ترک­زبان که جوانی‌اش، مقارن پیری مولانا بوده، از جملۀ شاعران و متصوفانی است که سخت تحت تأثیر عقاید، افکار و اشعار مولانا بوده و با تأثیرپذیری از وی، آثاری در عرفان و تصوف زبان ترکی به جای گذاشته که ضمن تقریر مجدد افکار ایشان، باب تازه‌ای در عرفان و تصوف ترکیه گشوده­است. او، به تبعیت از مولانا، با بهره‌گیری از فرهنگ عمیق کشور خود و ترکیب آن با مفاهیم عمیق اسلامی – عرفانی، توانست باب تازه‌ای در ادبیات عرفانی ترک ­زبانان بگشاید. تأثیر اندیشۀ موسوم به وحدت ­وجودی مولانا در اندیشه و آثار یونس ­امره، به وضوح، قابل مشاهده­ است. وحدت وجود، به ­عنوان یکی از مباحث اصلی عرفان ­اسلامی که از غرب جهان اسلام به شرق آن آمده، با تمام ترکیبات وابسته به خود (از جمله توحید، تجلی ، قدیم ­بودن خداوند و خلق جدید) نقشی اساسی در آثار مولانا، به­ خصوص در مثنوی و به تبع آن، آثار یونس امره، همچون رساله­ النصحیه و دیوان­ اشعار، ایفا کرده­ است. پس از ترجمۀ اشعار حاوی اندیشۀ وحدت­ وجودی یونس­ امره از زبان ترکی ­استانبولی و تطبیق و مقایسۀ آن با اشعار مولانا، این نتیجه به ­دست آمده­است که بی­شک، یونس­ امره در ارائۀ اندیشه‌های خود، تحت تأثیر مستقیم مولانا بوده­ است.